കട്ടിലിനരികെ വീണു കിടന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ തിരഞ്ഞു പിടിച്ച് തന്റേതു മാത്രം കണ്ടെത്തി തലേന്നെത്തെ പോലെ വീണ്ടും ധരിക്കുമ്പോൾ കട്ടിലിൽ അബോധാവസ്ഥയിൽ എന്നോണം കിടക്കുന്ന മനുഷ്യനെ രൂക്ഷമായൊന്നു കൂടെ നോക്കി ഇന്നലെയാണ് ഇങ്ങനെയൊരു നോട്ടമെങ്കിൽ തളർന്ന് കിടക്കുന്ന സഹോദരന് വേണ്ടിയുള്ള ധനസമാഹരണത്തിന് ഇനിയും മൂന്നോ നാലോ രാത്രികൾ കൂടെ ഈ ശരീരം വാടകയ്ക്ക് നൽകണമായിരുന്നു കൊടുങ്കാറ്റിന് അപ്പുറമുള്ള ശാന്തമായ അയാളുടെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണ്ടും വീണ്ടും നോക്കവേ അവൾക്ക് ദേഷ്യം കൂടി വന്നു . ആരുമറിയില്ല ഇങ്ങനെയൊരു സ്ഥലത്ത് തന്നോടപ്പമാണ് ഇയാളെന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല . കൊന്നു കളഞ്ഞാലോ എന്ന് പെട്ടെന്ന് തോന്നി ഭാര്യയുണ്ട് , വിവാഹപ്രായം എത്താനായ മകളുണ്ട് ,എന്നിട്ടും തന്നെത്തെടി വരാൻ നാണമില്ലേ ഇയാൾക്ക് എന്നുള്ളത് അല്പം ദേഷ്യത്തോടെ ഓർത്തു, അതെ സമയം താൻ പോയിട്ട് ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോവേണ്ട സഹോദരനെ ഓർത്തപ്പോൾ തന്നോട് തന്നെ അവന്ജത തോന്നി നേരം എട്ടുമണിയാവാനായി താൻ ചെന്നിട്ടു വേണം ശരീരം തളർന്ന അവനെ മാറ്റിക്കിടത്താനും,കുളിപ്പിക്കാനും ,ബാത്ത്റൂമിൽ കൊണ്ടുപോകാനും ,ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കാനും മരുന്ന് കൊടുക്കാനും , നാളെ അഡ്മിറ്റ്‌ ചെയ്യാനുള്ള കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു തീർക്കാൻ എത്ര കഷ്ട്ടപ്പെട്ട് തന്നെ ബി – ടെക് വരെ പഠിപ്പിച്ചതാണ് ,അവസാന സെമസ്റ്റെർ ആയപ്പോൾ അമിതവേഗത്തിൽ വന്ന ലോറി നശിപ്പിച്ചത് കുടുംബത്തിന്റെ മുഴുവൻ പ്രതീക്ഷയാണ് , ആകെ ഉണ്ടായിരുന്ന മകൻ മരിക്കുകയും ചേട്ടത്തി ആ ദുഖത്തിൽ ഭ്രാന്താശുപത്രിയിൽ ആവുകയും സഹോദരൻ ശരീരം തളരുകയും ചെയ്തപ്പോൾ ഓടി വന്നതായിരുന്നു അവസാന പരീക്ഷയും ഉപേക്ഷിച്ച് പിന്നീടൊരിക്കലും പഠിക്കാത്തതിനെ കുറിച്ച് ഓർത്തു വിഷമിച്ചിട്ടില്ല . വലിയ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതിയോന്നുമില്ലാത്ത കുടുംബത്തെ രക്ഷിക്കാൻ എന്തൊക്കെ ജോലികൾ ചെയ്തു എത്ര എത്ര വേഷം കെട്ടലുകൾ…. മാസാവസാനം മുടങ്ങാതെ ചേട്ടത്തിയമ്മയുടെ ചികിത്സയ്ക്കുള്ള ഫീസ്‌ …ചേട്ടന്റെ മരുന്നും ചികിത്സയും …ഭക്ഷണം …കടക്കാരുടെ ബഹളം ….വാടക …ആവശ്യങ്ങൾ കൂടി കൂടി വന്നപ്പോൾ ആദ്യമാദ്യം സഹായങ്ങൾ നീട്ടിയവർക്ക് മുന്നിൽ കൈനീട്ടിത്തുടങ്ങി …. പിന്നീടെപ്പോഴൊക്കെയോ അവരുടെ കുറ്റപ്പെടുത്തലുകളും വേതാളമായി തോളിൽ തൂങ്ങേണ്ട ഗതി ഓർത്തപ്പോഴും അത്രനാളത്തെ ഗമയും അന്തസ്സും എല്ലാം കളഞ്ഞ് പണിക്കിറങ്ങി തുടങ്ങി തുണിക്കടയിൽ ,സൂപ്പർ മാർക്കറ്റിൽ , കണക്കെഴുത്തുകാരിയായി , പിന്നെ എപ്പോഴൊക്കെയോ വീട്ടു ജോലിക്കാരിയായി ,പിന്നെ ഇഞ്ചിപണി,പാടത്തെ പണി, കെട്ടുപണിക്കാരുടെ കൂടെ ,ചായക്കടയിൽ ,ആ പരിചയത്തിൽ ഹോട്ടെലിൽ ,വെച്ചുകൊടുപ്പിന്, വിളമ്പി കൊടുപ്പിന് അവസാനം തന്നെത്തന്നെ കാഴ്ചവെക്കാൻ പഴയകാലം മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു. പെട്ടെന്ന് അറിയാതെ തുളുംബിയ കണ്ണുനീരിനെ ദുപ്പട്ടയുടെ തുമ്പ് കൊണ്ട് തുടച്ചു, ബാത്ത്റൂമിലേക്ക്‌ തിരിയുന്നിടത്ത് വാഷ്‌ബേസിന് മുകളിലെ വലിയ കണ്ണാടിയിൽ അൽപനേരം നോക്കിയപ്പോൾ ആ പാട്ട് അവളുടെ കാതുകളിൽ പതിയെ ഇരച്ചു വന്നു ,അതോടൊപ്പം ചെറിയ കണ്ണിലെ നനവിന്റെ വ്യാപ്തം വർദ്ധിച്ചപോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു “ഓരോരോ വാക്കിലും നീയാണെൻ സംഗീതം …ഓരോരോ നോക്കിലും നൂറല്ലോ വർണ്ണങ്ങൾ ..ഹൃദയ മന്ദാരമല്ലെ നീ …..” എൻജിനീയറിംഗ് കോളേജ്ന്റെ ഗ്രൌണ്ട് ലേക്കുള്ള വഴിയരികിലെ പൂവാകച്ചോട്ടിൽ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയുമായി തന്റെ വീണയെ കാത്തിരുന്ന മനു ഇപ്പോൾ എവിടെയായിരിക്കുമോ എന്തോ …. തന്റെ നേർക്ക്‌ നീളുന്ന ഓരോ നോട്ടങ്ങളെയും വെറുത്തിരുന്ന അവന്റെ മാത്രമെന്ന സ്വാർത്ഥതയോടെ തന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന തന്റെ മനു. … തനിക്കേറെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട ഈ പാട്ട് എത്ര തവണ പാടിത്തന്നിരിക്കും …. കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ തന്റെ പ്രതിരൂപം കാണാൻ നിൽക്കാതെ രണ്ടുമൂന്നു തവണ മുഖം കഴുകി ഓർമകളെ ഒപ്പം കഴുകി കളഞ്ഞെന്ന വിശ്വാസത്തിൽ തിരികെ അയാളുടെ അടുത്ത് കട്ടിലിൽ കയറിയിരുന്നു . ടേബിളിൽ മടക്കി വെച്ച പത്രം എടുത്തു തലേന്ന് രാത്രി ഹോട്ടെലിൽ കയറുമ്പോൾ അയാൾ വെച്ചിരുന്നതാണ് , പിന്നെയതിന്റെ ആവശ്യം വന്നില്ല . ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പോലും സാവകാശം തന്നില്ല . ഇന്നലെ ചേട്ടത്തിയെ കാണാൻ പോയി ഏറെ ക്ഷീണിച്ചാണ് എത്തിയത് . ചേട്ടന് ഭക്ഷണം കൊടുത്തതും നൈറ്റ്‌ഡ്യൂട്ടി ക്ക് സമയമായെന്ന് പറഞ്ഞ് ഓടുകയായിരുന്നു , ഒന്നും അറിയണ്ട ചേട്ടൻ … അറിയാത്ത ഏതൊക്കെയോ നല്ലവരായ സുമനുസ്സുകൾ തരുന്ന സഹായമായിരിക്കട്ടെ എല്ലാം …അങ്ങനെ അറിയൂ ..അങ്ങനെയേ പറയൂ ഇനിയും
