വല്ലപ്പോഴും തമിഴിൽ മാത്രം കാണുന്ന ഇത്തരം സിനിമകൾ സത്യത്തിൽ എന്നെ ഒത്തിരി സന്തോഷിപ്പിക്കാറുണ്ട്. പരിസരം മറന്ന് രസിപ്പിക്കാറുണ്ട്. എന്റെ ജാതി, മതം, നിറം, ഭാഷ, രാഷ്ട്രീയം എല്ലാം മറന്ന് കഥയിൽ മാത്രം ലയിച്ചിരുന്നു കാണാൻ മറുഭാഷ സിനിമകൾക്ക് മാത്രം കഴിയുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണ് എന്ന് അത്ഭുതപെടാറുമുണ്ട്. ഒന്നുകിൽ മലയാളം സിനിമയിൽ ഇതൊക്കെ ശക്തമായി വേരൂന്നിയിട്ടുണ്ട് അല്ലെങ്കിൽ മറുഭാഷക്കാരന്റെ രാഷ്ട്രീയം നമുക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ഉദാഹരണത്തിന് നമ്മുടെ സിനിമയിൽ മാത്രം ഉള്ള പൊറോട്ട ബീഫ് കോമഡി എന്താണെന്ന് മറുഭാഷക്കാർക്കും മനസ്സിലാകുന്നില്ലല്ലോ?
അത് പോട്ടെ.. സിനിമയിലേക്ക് വരാം. എല്ലാം ഉള്ളുതുറന്ന് പറഞ്ഞ് പരസ്പരം പ്രണയിക്കുന്നവർ തമ്മിൽ ഫോൺ ഒന്ന് കൈമാറേണ്ടി വന്നാൽ പിന്നെ നടക്കുന്ന കോലാഹലമാണ് കഥ. ഒന്ന് രണ്ട് എക്സ് ലവേഴ്സിന്റെ നമ്പറും മെസ്സേജും കാണുമായിരിക്കും എന്ന് നമ്മൾ ഓർക്കുന്നിടത്തു നിന്ന് ഒത്തിരി താഴേക്ക് ഊളിയിട്ട് പോകുന്ന കഥ. പരസ്പരം മുറിവേൽപ്പിക്കുന്ന ഒത്തിരി സത്യങ്ങളാണ് ആ ഫോണുകൾ അവർക്ക് പറഞ്ഞ് കൊടുക്കുന്നത്. ആദ്യമാദ്യം അവളുടെ ഫോൺ തുറന്നു നോക്കേണ്ട എന്ന് കരുതുന്ന നായകൻ ആകാംഷ അതിരു വിടുമ്പോൾ അത് തുറന്ന് നോക്കുന്നു. പിന്നങ്ങോട്ട് അവളുടെ സകല വിഴുപ്പും പുറത്തേക് വീഴുകയാണ്. നായികയെ ക്രൂശിക്കാൻ നായകനൊപ്പം നമ്മളും തയ്യാറാകുന്ന നിമിഷത്തിൽ അവന്റെ ഫോൺ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങും. അപ്പോൾ സിനിമ കണ്ട് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഓരോ ആളുകളും സ്വന്തം രഹസ്യങ്ങളിലേക്ക് ഒന്ന് ഒളിഞ്ഞു നോക്കും. ആ മണിച്ചിത്ര താഴിന്റെ ബലം ഒന്നു കൂടി പരിശോധിക്കും. എന്നിലെ ആസ്വാദകനെ പൂർണ്ണമായും തൃപ്തിപ്പെടുത്തിയ ചിത്രം ഇപ്പോഴും വൻ ഹിറ്റ് ആയി തമിഴ് നാട്ടിൽ ഓടികൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.